تا حالا شده به این فکر کنی که هوا هست. یعنی مثلا از هوا تشکر کنی که مرسی که هستی. یا اینکه اصلا چقدر آدم به این فکر میکنه که هوا هست؟ چقدر درک میکنه بودن هوا رو؟ درسته که بعضی وقتایی که هوا خوبه یه نم بارونی زده و تر و تازه‌س میگیم چه هوای خوبی. یا اینکه وقتی هوا آلوده‌س یا سوز داره یا برنامه‌هامون رو بهم میریزه و اذیتمون میکنه میگیم چه هوای بدی. اما هیچوقت به اینجا نمیرسیم که بگیم نباش. هیچوقت به این فکر هم نمیکنیم که اگه نباشه چقدر خوب میشه. اصلا نبودنش رو جز حالات زندگیمون حساب نمیکنیم.
رفیق هم از اون چیزاس که باید باشه. یعنی اصلا نباید نبودنش تو زندگیت وارد بشه. بودنش بایدیه. نبودنشه که باعث میشه بگیم چرا نیست! وقتی هست هیچکی نمیگه که هست چون باید باشه. مثل هوا