امشب یه چی خیلی خوب گفت
اینکه حمد خدا نباید فقط به خاطر نعمت‌هایی که میده باشه
باید به خاطر نعمت‌هایی که میگیره هم باشه
چون هرچه از دوست رسد نیکوست هر چی از سمت اون بیاد خوبه
اونه که میدونه بیشتر از ما میدونه خیلی میدونه
به خاطر همین آخر زیارت عاشورا بعد از اون همه ذکر مصائب و مصیبه ما اعظمها میگه لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم الحمدلله ...
که اگه اینجوری باشه و برا همه چی همه چی همه چی شکر خدا رو بگی میشی قلیلا عبادی الشکور
اینکه چرا کنکور کارشناسی استرس نداشتم و الان دارم رو امشب فهمیدم
4 سال پیش گفتم من کار خودم رو میکنم بقیهش دست خودش
هرچند بعد از کنکور اینو یادم رفت و بعد از یه سال که از دانشگاه گذشت فهمیدم اینی که بهم داده چقدر خوبه خیلی بهتر از اونی که خودم میخواستم
ولی امسال ...
اگه الان تنهام تنهایی که فکر میکردم اگه یه نفر دیگه کنارم بود خیلی آرومتر بودم خیلی بهتر بود
اینکه میشه به این تنهایی اینجوری نگاه کرد که یه نفر رو ازم گرفته
اینکه میشه به این تنهایی اینجوری نگاه کرد که یه فرصتی بهم داده که به جای اینکه برم پیش خلق درد دل رو بگم برم پیش خودش
اینکه این تنهایی حمد داره حمد خدااینکه این تنهایی برام بهتره
اینا رو امشب فهمیدم
اینکه با این فهم امشب باید یه شروع جدید داشته باشم
یه شروع با یه نگاه نو یه فکر نو ...
- ۱ نظر
- ۲۴ آبان ۹۲ ، ۱۹:۵۱