مهم نیست چقدر آدم منطقیای باشی. یه جایی یه روزی یه لحظهای واسه یه عزیزی دلتنگی خلع سلاحت میکنه. خلع سلاحت میکنه و تلافی میکنه همه دفعات قبلی که بهش فشار آوردی و جلوشو به زور گرفتی و طرف منطقت رو گرفتی و قاعدهها و روولها رو مرور کردی که نکنه کاری خلاف قوانینت انجام بدی رو. تلافی میکنه با یه بغض سمجِ سنگین. وقتی قدرت برسه دستش، مجبورت میکنه کاری رو بکنی که خیلی وقته باید میکردی. باید میگفتی چه احساسی داری. وقتی نوبت دلتنگی برسه، نشونت میده که کیه که قاعده بازی رو میچینه.
راستی اگه نوشتنو به طور جدی دنبال کنی واقعا موفق میشی.....
در ضمن ارزوی سلامتی برات دارم..