شاید دردی دوا شود

نباید از کسی که سال‌ها تو ممالک دیگه زندگی کرده توقع داشت که آداب و رسوم ایران رو بلد باشه. مثلا بلد باشه تعارف کنه. هیچ‌وقت هم همچین کسی رو به‌خاطر تعارف نکردن نباید مقصر دونست. اون فرد هم نباید عذاب‌وجدان داشته باشه که چرا تشریفات تعارف رو رعایت نکرده.
هرکسی هر جایی که زندگی کنه، آروم آروم با سیستمی که اونا میخوان یا اونا زندگی می‌کنن، اخت میشه و دیگه نباید ازش توقع دیگه‌ای داشت. اگه همه پنج‌روزه هفته رو مشغول بدو بدو و کار و درس و فلان و فلان هستن و باقی هفته رو به خوش‌گذرونی و فراموشی خستگی هفته قبل و آمادگی هفته جدید میگذرون، نباید کسی که اینجوری زندگی میکنه رو مقصر دونست. درسته که اگه کسی یه روش درست تو زندگی‌ش داشت و خلاف جریان شنا می‌کرد تشویق داره اما برعکس‌ش محق محاکمه نیست.